recenzja

16 mar

To, co smutne, nazywa się dorosłość (recenzja)

Obliczalność i przewidywalność na dobre zagościły w polskim rapie. Jeżeli słuchasz dużo, to rzut oka na tytuły utworów i zestaw producentów w wielu, zbyt wielu przypadkach powie ci, co otrzymasz. I nie byłoby w tym nic strasznego, bo rapowanie od zawsze było dość rzemieślnicze, ale brakuje jakości. A my nad Wisłą (Wartą, Odrą, Bugiem i […]

19 lut

Niepijącego toast za huragan w człowieku (recenzja)

Pół raper, pół fala uderzeniowa – tak najprościej można określić twórcę podpisującego się jako Laikike1. To nigdy nie był artysta zwycięski, prędzej gość, który przez wersy, koncerty i konflikty szedł, pozostawiając niesmak. Ale też o to chyba chodziło. O punkowy w swoim duchu autosabotaż. O brak kalkulacji, czy jeszcze wypada to mówić albo czy ta […]

22 sty

Bam, bam, bam jak Margera. Polski drill, ale bez wstydu (recenzja)

Jak polscy raperzy radzą sobie z drillem? Powiedzmy dyplomatycznie, że różnie. Niektórzy całkiem wcześnie (za wcześnie?) dorobili się reputacji specjalistów od zagadnienia (patrz Miszel). Nie ma co też robić z igieł wideł, bo trudno podejrzewać, aby ogarnięci warsztatowo raperzy z dobrym wyczuciem rytmu, którzy radzą sobie z hip-hopem, trapem czy house’em, mieli problem z odnalezieniem […]

30 lis

Ludzi budzić! Dlaczego płyta Pękatego i Smokina jest tak dobra?

Styl krwisty i surowy, co nie znaczy, że kanciasty. Wersy konkretne, bez lania wody czy pustosłowia. Pękaty jest na scenie ponad dwie dekady (w 2001 r. zakładał z Łysolem, późniejszym członkiem JWP/BC, zespół WWArstwa), ale nie tańczył tak, jak scena akurat grała, i nie zdziadział. Przeciwnie, choć zwrotów akcji brak, a niedokończonymi projektami można by […]

7 lis

Dla Hedory wolność pachnie benzyną (recenzja)

Właśnie celebrowaliśmy 30-lecie gniewnego, wiecznie niestety aktualnego debiutu Rage Against The Machine. Nie wiem, co Zack de la Rocha i Tom Morello chcieliby dostać na urodziny swojego wspaniale krnąbrnego bachora, ale gdyby posługiwali się językiem polskim, rozważyłbym posłanie im epki projektu Hedora. Niby optyka polityczna inna, daleka od lewicowej, ale wściekłość na rządy, korporacyjny ład […]

28 paź

Brzmienie czempionów. Recenzja projektu HVNCWOTY

Współpraca Barto Katta i Soulpete’a, a więc twórców z absolutnej czołówki producenckiej ostatnich lat, sprawia, że jesteśmy bliżej Jayliba i Madvillain niż kiedykolwiek. W latach 2003-04, kiedy na świat wyszły kooperacje Madliba z – nieżyjącymi już niestety – Jayem Dee i MF Doomem, to było dla tych bardziej alternatywnie nastawionych słuchaczy jak trzęsienie ziemi.

23 wrz

Peja i Mezo znowu razem! „100 najodważniejszych polskich piosenek” zrecenzowane

Czym jest odwaga w utworze? Jakub Krzyżański i Marcin Mieszczak zaczynają książkę „100 najodważniejszych polskich piosenek” w jedyny właściwy sposób, a więc odpowiedzią na to pytanie. Otóż – ich zdaniem – doświadczamy jej wtedy, gdy „na szali działań znajduje się coś cennego, co można stracić: reputację, szacunek fanów, kontrakty, dobrą prasę, a nawet zdrowie i […]

10 wrz

Będzie Niemiec rapować nam w twarz. I to prawie fajnie

Co wiązało się z byciem młodym hiphopowcem w Warszawie w połowie lat 90.? Ano np. to, że jak chciałeś mieć szerokie spodnie, to szedłeś na bazar i prosiłeś o za duże sztruksy. O ile starzy mieli pieniądze, bo zwykle nie mieli. Urywaliśmy się na wagary, żeby słuchać płyt po sklepach muzycznych – nie było ich […]

6 wrz

Czarna myśl i biała psychodelia (recenzja)

O rapowym tytule GOAT – dla najlepszego/najlepszej wszech czasów – myśleć można na różne sposoby. Dla jednych decydująca powinna będzie wypadkowa stylu i mikrofonowych umiejętności. Wtedy najprościej faworyzować raperów pokroju Nasa bądź Pusha T, który na swoim wąskim odcinku kokainowego rapu jest nie do pobicia. Inni wskażą na przekaz, społeczną wrażliwość, wartościowe, wychowujące treści, z […]

5 wrz

Nie będzie kabaretu, są sample (recenzja)

W 2003 r. niewielu było w podziemiu lepszych zawodników od koszalińskiego rapera Mroka. Wystarczy puścić sobie „Umrzemy młodo” z debiutanckiego „Od sceny do sceny”, by usłyszeć wszystko, czego koleś za mikrofonem potrzebuje – charakterystyczny głos, pewność siebie, dystans, relację z bitem, zapamiętywalne linijki. Wydawało się, że ta kariera odpali – w 2005 r. płytę BlaBla, […]

M	T	W	T	F	S	S
« Apr
		1	2	3	4	5
6	7	8	9	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30	31

To, co smutne, nazywa się dorosłość (recenzja)

Niepijącego toast za huragan w człowieku (recenzja)

Bam, bam, bam jak Margera. Polski drill, ale bez wstydu (recenzja)

Ludzi budzić! Dlaczego płyta Pękatego i Smokina jest tak dobra?

Dla Hedory wolność pachnie benzyną (recenzja)

Brzmienie czempionów. Recenzja projektu HVNCWOTY

Peja i Mezo znowu razem! „100 najodważniejszych polskich piosenek” zrecenzowane

Będzie Niemiec rapować nam w twarz. I to prawie fajnie

Czarna myśl i biała psychodelia (recenzja)

Nie będzie kabaretu, są sample (recenzja)

Beat it #2.1 – P.A.F.F. kontra NOON, Miroff, Hvll, Hubi, Szogun, Bruno, Szamz, Lanek

Dycha. Najlepsze numery marca 24

Jeżeli chcesz ich poznać lepiej… Rapowe klasyki z płyt producenckich, cz. 2

Muzyka nadal poważna (recenzja)

Żadnych zbędnych słów (recenzja)

Ważne newsy, kompetentne analizy.
Subskrypcją Premium podzielisz się z Bliskimi.

To, co smutne, nazywa się dorosłość (recenzja)

Niepijącego toast za huragan w człowieku (recenzja)

Bam, bam, bam jak Margera. Polski drill, ale bez wstydu (recenzja)

Ludzi budzić! Dlaczego płyta Pękatego i Smokina jest tak dobra?

Dla Hedory wolność pachnie benzyną (recenzja)

Brzmienie czempionów. Recenzja projektu HVNCWOTY

Peja i Mezo znowu razem! „100 najodważniejszych polskich piosenek” zrecenzowane

Będzie Niemiec rapować nam w twarz. I to prawie fajnie

Czarna myśl i biała psychodelia (recenzja)

Nie będzie kabaretu, są sample (recenzja)

Ważne newsy, kompetentne analizy.Subskrypcją Premium podzielisz się z Bliskimi.

Ważne newsy, kompetentne analizy.
Subskrypcją Premium podzielisz się z Bliskimi.